Wat betekent schuld in de context van het Onzevader, vergeef onze schuld en verder…..

Ik ken veel mensen die zich altijd schuldig voelen over van alles. Dus hele goede vraag; wat is schuld, in ieder geval is het iets waar wij ons niet schuldig over hoeven te voelen. Dat brengt ons namelijk niet verder. Wat ons verder brengt is het diepe besef dat we schuld hebben aan het creëren van de schepping. Met andere woorden we zijn in staat om te creëren. Als we dan creëren dat we ons daarover schuldig moeten voelen, is dat een keuze en een verkeerde les geweest. Het feit dat je je schuldig voelt is simpelweg omdat je schuldig bent. Maar zeer waarschijnlijk niet aan dat waarvan jij vindt dat je schuldig bent. Het onophoudelijke schuldig voelen naar je kinderen vanwege je tekortschieten ergens in, is grotendeels veroorzaakt door het bewustzijn van de mens om een ander als schuldige aan te wijzen. Het lijkt op dit moment zo, dat als een kind zich niet lekker voelt het per definitie komt door de ouders, waardoor ouders een enorme (te) zware belasting hebben om het ‘goed’ te moeten doen. Natuurlijk moeten we leren als mensen voor elkaar zorg te dragen, maar dan vanuit het besef dat je jezelf, je detail te geven hebt. Daarbij alleen dát vragen van je zelf en van de ander (kind) wat het kan geven of waar het aan toe is, om te geven.

In de context van het Onzevader. De Vader heb ik hier al genoemd als degene die creëert, als je dan om vergeving vraagt, besef je dat dat aan jezelf is. In vergeven zit het woord ver-geven, daar komt het geven in terug het geven van Jezelf, je detail. Dit zorgt ervoor dat opgedane ervaringen waarvan je anderen de schuld geeft en de ervaringen waar je je schuldig over voelt gaan vervagen. Je zet er iets voor in de plaats namelijk je detail. Een in waarheid uitgedrukt detail komt altijd voort uit het besef van de eenheid van leven en zal de orde van Leven eren. In het vergeven van anderen mag je weten dat anderen deel zijn van dezelfde schepping. Als jij jouw zelf vergeeft, jezelf geeft wat je nodig hebt om je leven als een geheel te eren, leer je als vanzelf de hele schepping te vergeven. Neemt niet weg dat gevoelens van intense pijn over schuld/dader/slachtoffer erg bepalend kunnen zijn in het leven. Uiteindelijk zijn we met zijn allen verantwoordelijk, maar dat betekent ook dat we het als geheel anders kunnen creëren. Heel suf gezegd zijn het gewoon lessen die je van binnen mag leren om je leven en het leven als geheel anders vorm te geven.