We zijn naar een festival geweest.
Dit is voor ons best bijzonder omdat we niet het idee hadden dat we hier thuis horen. En dat is inderdaad zo gebleken. Toch wil ik graag delen wat we beleefd hebben. Zoals gewoonlijk willen we leren van bovengenoemd Festival. Over de hele linie ben ik best wel geschokt, ik ben 30 jaar geleden ook eens geweest en toen was het precies zo. Het lijkt er niet op dat mensen verder zijn gegaan dan de aannames en gewoontes die we lang geleden hebben geleerd om elkaar lief te hebben. Dan vraag ik mij af, wat wordt er bedoeld met spirituele beleving en wat heb ik dan Echt anders te bieden aan de mens en de mensheid. Ben ik mij echt verder gaan ontwikkelen of leef ik ook in de illusie van de Spirituele beleving?
Het is altijd makkelijker naar anderen te kijken dan jezelf te zien. Dat zie ik constant in de groepen waarmee ik werk/leef. Dus dat is ook voor mij zo. Ik kwam terug met meer begrip, met name naar mijn man Henny. Hij snapt helemaal niet wat ik doe, waar ik heen wil of wat mijn drijfveren zijn. Hij ziet mij al in de 35 jaar dat we samen zijn; zoeken, vinden en onderweg zijn. Voor hem is het niet gek dat het festival weer ‘niks’ heeft gebracht. Hij laat mij mijn ding doen, maar vindt dat het alleen maar geld kost en wat bereik ik ermee? Dat is in grote lijnen zijn strekking en waarneming van mijn zoektocht. Dat ik mij ondertussen een gelukkig en bevrijd mens voel van veel opgedane ervaringen in mijn leven, is voor hem moeilijk te onderscheiden. Hij is geen zoeker, het enige wat hij weet is dat hij heeeel oud wil worden met mij. Voor mij best verbazend, want hij wordt constant geconfronteerd met mijn levensstijl. Altijd mensen over de vloer die samen met mij willen leven en werken.
Om onze camping draaiende te houden en de schoonheid te behouden die onze camping te bieden heeft, is het fantastisch dat we dat met zoveel mensen doen. Ik, persoonlijk zou echt niet weten hoe mensen dat doen als ze maar met z’n tweeën zijn. Wij kijken altijd vol verbazing naar ‘ik vertrek’. Hoe doen ze dat? Knap hoor, maar dat is niks voor ons, hadden wij ook echt niet gered samen. Maar goed, wat heeft dit te maken met de beleving van dit Spirituele Festival? Wat ik al schreef over de mensen die op zoek zijn naar heling, dat is niet veel anders dan lang geleden. De mensen die toen begonnen te zoeken zijn blijven hangen in een manier van liefhebben op grond van hoe ze toen dachten lief gehad te worden en lief te hebben. Dit is volgens mij ook hoe de meeste mensen de zoekers zijn gaan ervaren. Als wat vreemde mensen die zich niet thuis voelen in de maatschappij van toen en zo een soort eigen maatschappij zijn geworden. Met andere woorden; hun bewustzijn heeft ze stiekem in een andere vorm van liefhebben gebracht die er ‘nog’ steeds niet vrij uitziet. Al ervaren ze wel meer vrijheid, tenminste dat zeggen ze. Ik zie ze gevangen zitten in een manier waarvan ze denken dat het ‘liefde’ is. Voortkomend uit een gevoel van gemis aan liefde en erkenning.
En deze vorm van liefde zie ik ook terug in mijn eigen relatie. Wat ik ook probeer om samen te groeien in Liefde, Waarheid en Orde met Henny, het lukt mij niet. Dezelfde dingen waar we 30 jaar geleden tegenaan liepen zijn er nog steeds, wat minder heftig en emotioneel, maar het zit er nog steeds. Ik kan hem daar nog steeds de schuld van geven. Toch blijf ik bij hem met steeds dezelfde vraag, waarom doe ik dat? Hij resoneert niet op mijn diepste verlangen, of misschien toch wel maar zie ik het niet, of kan ik het niet ervaren. Beetje suf denk ik dan vaak om dit steeds weer te herhalen. En dan weer, wat is dan Liefde?
Afgelopen week kreeg ik een vraag van een zogenoemde spirituele campinggast: wat maakt mijn verhaal anders dan wat de anderen vertellen? Ze doelde op het feit dat ik tegen haar had gezegd dat haar manier van vertellen op een aangeleerd verhaal leek. De boven beschreven manier over hoe spirituele mensen zichzelf en anderen hebben (aan)geleerd lief te hebben. Voor mij ziet het er uit als iets aangeleerds, ik zie niet dat het naar waarheid en vrijheid van binnenuit komt. Ik ging wel over de vraag nadenken en werd mij bewust van het antwoord. Sommige mensen vertellen een verhaal waar een ervaring van verantwoordelijkheid in zit voor het geheel van leven. Bij anderen hoor je ondanks een prachtig verhaal, een schuldige of schuld zoeken bij de omgeving en uiteindelijk ligt de schuld bij het leven zelf. Dit te onderscheiden heb ik geleerd door de jarenlange, intensieve interactie met een groep mensen om mij heen. Mensen waar ik mee samen leef en samen werk. Mensen met hetzelfde doel en dezelfde bereidheid om steeds dieper naar binnen te gaan waardoor ze hun uiterlijke kenmerken bevragen en ‘ontmaskeren’. Dit gaat gepaard met boosheid, angst, enorme irritaties, maar steeds weer zoeken we naar een weg om door te gaan. We krijgen hierdoor orde in ons leven en een besef van waarde en waarheid die onomstotelijk is. Hier binnen vind ik mijn waarde als mens. De waarde die van binnenuit vrij kan komen en daarmee de buitenkant (mijn lichaam) vormt. Zo vorm ik een NIEUW Lichaam van binnen naar buiten, in plaats van buiten naar binnen. Dit is ook mijns inziens de belofte van Waterman: Leven van binnen uit. Zodat je de orde van binnen, wat gelijk staat aan de orde van de oorsprong van Leven (of de kosmische orde) zelf, naar buiten toe levend maakt. De Vorm, mijn vorm vereeuwigd. Dit is: the Quest for the Holy Grail. Mooi he?
Om nog weer terug te komen op die hele diepe steeds terugkerende gewoontes en gevormde pijn, hier nog even een afsluiting wat betreft mijn relatie. In de beginjaren van mijn relatie was ik heel erg zoekend en ook in de war, ik kon het nergens echt vinden. Hierdoor bleef ik ook bij Henny, want dat was zeker in deze tijd mijn steeds terugkerende vaste rots in de branding. Tijdens mijn studie spirituele geneeskunde bleven er 2 stellen van de 30 bij elkaar. Ook al was het vaak super moeilijk, steeds klopte er voor mij iets niet in deze lessen en bleef ik bij Henny. Nu ben ik verschrikkelijk dankbaar voor mijn eigen standvastigheid en de zijne dat we door zijn gegaan. Ik besef nu dat veranderen van partner je niet geeft wat je verlangend bent te leven, simpelweg omdat je je eigen vorm steeds weer meeneemt. Ook al loop ik nog steeds tegen dezelfde dingen aan die ik heel moeilijk vind. Toch leer ik steeds weer meer naar binnen te gaan, daar waar stap voor stap van binnenuit het licht IN mij, mij helpt te verénigen met Henny en de mensen om mij heen.
Kortom het Festival: Spirituele beleving heeft mij mijn ‘spirituele’ weg laten herbeleven🙏.
Recente reacties